Να σας πω ένα μυστικό για ένα σπίτι μαγεμένo, μαγικό;

Να σας πω ένα μυστικό για ένα σπίτι μαγεμένo, μαγικό;

Να σας πω ένα μυστικό για ένα σπίτι μαγεμένo, μαγικό;

Να σας πω ένα μυστικό; Υπάρχει κάπου ένα σπίτι. Από πέτρα φτιαγμένο και ξύλο. Έχει μια αυλή που βλέπει σε μαγεμένα βουνά, όπου τα βράδυα μπορείς να ακούσεις τ’ αηδόνια να φλυαρούν και τα βατράχια να τραγουδούν. Μα το πιο μαγικό που έχει αυτό το σπίτι είναι οι νοικοκυραίοι του. Είναι μαγεμένοι σίγουρα. Η γυναίκα σε μαγεύει να την βλέπεις γιατί της αρέσουν τα χρωματιστά ρούχα, και φοράει πολύχρωμες φούστες και μία μοιάζει με αφρικάνα την άλλη με Ινδή. Μπορεί να κάνει πολλά πραγματα μαζί, να φτιάξει αυγό τηγανιτό, μαρμελάδα κέικ, να φροντίζει τα παιδιά της και τα παιδιά των γειτόνων ή και το δικό σου και να σου βάζει να ακούσεις μουσική που έφτιαξε από τους ήχους του βοσκού και των προβάτων, μετά μπορεί να την δεις να κάθεται και να καπνίζει έξω στην αυλή της κοιτάζοντας τα βουνά και να ονειρεύεται. Μετά θα σου δώσει μια χαρτοπετσέτα με σκέψεις της που θα απαντούν στο ερώτημα τι είναι Θεός και θα σου δείξει τι έφτιαξε με τα χέρια της, από λαμπάδες μέχρι την μπλούζα του γιου της και τυρί. Κι εκείνος, ο νοικοκυραίος, είναι μαγεμένος σίγουρα. Έχει πέσει στον Ζαμβέζι και έχει δει ηλιοβασίλεμα στη κοπα καμπάνα που παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή του, αλλά λέει την ιστορία και γελάει, και φτιάχνει τέλειο ελληνικό και μαθαίνει στο παιδί του κιθάρα και τραγουδάει ρεμπέτικα και παίζει μπουζούκι, μπορεί να ξεχνάει την μελωδία καμιά φορά αλλά μετά την ξαναθυμάται και γελάει πάντα με τον ίδιο τρόπο αλλά πάντα αυθόρμητα και δυνατά. Και αυτό το σπίτι έχει τέλεια δωμάτια που μπορούν να σε κλείσουν μέσα τους για πάντα γιατί σε μαγεύουν κι αυτά και μπορεί να ξεχαστείς, αλλά σε πιάνει η πείνα για να φας αυγοφέτες και αλευρόπιτα ή να δεις τους νοικοκυραίους που πριν προλάβεις να το καταλάβεις έχουν γίνει φίλοι σου και η κουζίνα του σπιτιού έχει γίνει δική σου γιατί και αυτή σε μάγεψε και θες να πίνεις το κρασί σου εκεί την ώρα που αυτοί οι μαγεμένοι μαγειρεύουν μακαρόνια με άγρια μανιτάρια. Και γεμίζει μετά το σπίτι τους με άλλους που μαγεύτηκαν και γίνεστε πολλοί αλλά και πάλι είναι ωραία. Αυτό το σπίτι, αυτοί οι μαγεμένοι, το λένε ξενώνα Anemi. Γιατί τους αρέσει πολύ το μαλλί μάλλον και έχουν κι ένα τέλειο αργαλειό που παίζουν τα παιδιά και χαίρονται και μαγεύονται και αυτά. Αυτός ο ξενώνας λοιπόν είναι μαγικός γιατί πας σαν ξένος σε ξένους και τελικά φεύγεις αγαπητός από αγαπημένους.

Τής Ευσταθίας Τσαπαρέλη